Kategoria: Rzecznik Praw Ucznia

To, w jaki sposób młodzi ludzie spędzają wolny czas, zależy od wielu czynników, takich jak: ich wiek lub zainteresowania.

• oglądanie telewizji
• słuchanie muzyki
• korzystanie z Internetu
• czytanie książek
• uprawianie sportu
• nauka (np. języki obce)

Młodzi ludzie najczęściej spędzają wolny czas ze znajomymi, oglądając telewizję, słuchając muzyki i korzystając z Internetu. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania młodzieży spędzaniem czasu wolnego w sposób aktywny, np. uprawiając sport, podróżując czy zwiedzając. Jest to spowodowane zmianą mentalności młodych ludzi, którzy coraz częściej traktują aktywność fizyczną i poznanie świata jako wartościowe formy spędzania czasu. Jednocześnie młode osoby coraz częściej mają dostęp do Internetu i sprzętu komputerowego, co pozwala im na spędzanie wolnego czasu w sposób, niestety bierny, np. oglądając filmy i seriale czy grając w gry komputerowe. Niezależnie od tego, w jaki sposób młodzi ludzie spędzają wolny czas, muszą mieć możliwość kształcenia swoich zainteresowania i umiejętności. Zabawa i rekreacja stanowią istotny element rozwoju psychofizycznego młodych ludzi, dlatego ważne jest, aby mieli oni możliwość spędzania czasu w sposób, który sprawia im przyjemność i pozwala na relaks.

Jednak nigdy nie można zapominać, żeby czas spędzony przed komputerem, nie był dłuższy od tego spędzonego w doborowym towarzystwie swoich rówieśników, np. na świeżym powietrzy-jeżdżąc na rowerze, rolkach czy hulajnodze.

Pamiętajcie! Czytać książki też można: w parku, na boisku czy na podwórku, szczególnie teraz, gdy ładna pogoda!
Polecamy! Zachęcamy!

Nina Dukiewicz 7b (tekst)
Paulina Radlok 7b (zdjęcia)

Uczniowie oczekują od swoich rodziców/opiekunów wielu rzeczy, w tym:

Miłości i wsparcia. Uczniowie chcą wiedzieć, że ich rodzice/opiekunowie ich kochają i wspierają, bez względu na wszystko. Oczekują od nich będą z nimi, kiedy zajdzie taka potrzeba, i że będą ich zachęcać i motywować do osiągania celów.

Prowadzenia i wskazówek. Uczniowie polegają na swoich rodzicach/opiekunach. Oczekują, że pomogą im w podejmowaniu dobrych decyzji i że będą ich wspierać w dążeniu do celów.

Komunikacji. Uczniowie chcą móc otwarcie i szczerze rozmawiać ze swoimi rodzicami/opiekunami o wszystkim, co ich dotyczy. Oczekują, że będą ich słuchać i rozumieć, a także że będą szanować ich prywatność i prawa.

Zaangażowania. Uczniowie chcą, aby ich rodzice/opiekunowie byli zaangażowani w ich edukację i życie osobiste. Oczekują, że będą uczestniczyć w szkolnych wydarzeniach, pomagać im w nauce i wspierać ich w zajęciach pozalekcyjnych i że nawet przytulą, gdy dzieciom będzie naprawdę ciężko.

Oczywiście, oczekiwania uczniów wobec swoich rodziców/opiekunów mogą się różnić w zależności od wieku, osobowości i indywidualnych potrzeb. Jednak ogólnie rzecz biorąc, uczniowie chcą czuć się kochanymi, wspieranymi i szanowanymi przez swoich rodziców/opiekunów, beż względu na to co robią i mówią.

Nina Dukiewicz 7b

Z perspektywy ucznia, zdania domowe mogą być postrzegane jako zbędne z kilku powodów:

Dodatkowy stres: Zdania domowe mogą dodawać uczniom stresu i presji związanej z koniecznością ukończenia dodatkowych prac poza godzinami szkolnymi.

Ograniczony czas wolny: Zdania domowe zajmują czas, który uczniowie mogliby przeznaczyć na wypoczynek, zajęcia pozaszkolne lub spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi.

Niski zwrot z inwestycji: Niektóre badania sugerują, że zdania domowe mogą nie być tak skuteczne w poprawie wyników w nauce, jak inne metody nauczania.

Propozycje zadań z perspektywy ucznia:

Projekty praktyczne: Zamiast zadań domowych, uczniowie mogliby realizować projekty praktyczne, które pozwalałyby im zastosować zdobytą wiedzę w rzeczywistych sytuacjach.

Dyskusje i prezentacje: Uczniowie mogliby uczestniczyć w dyskusjach klasowych lub przygotowywać prezentacje na temat omawianych zagadnień, co sprzyjałoby krytycznemu myśleniu i umiejętności komunikacji.

Nauka oparta na badaniach: Uczniowie mogliby prowadzić samodzielne badania na interesujące ich tematy, rozwijając w ten sposób umiejętności badawcze i analityczne.

Gry i symulacje: Gry i symulacje mogą stanowić angażującą i interaktywną formę nauki, jednocześnie utrwalając zdobytą wiedzę.

Nina Dukiewicz 7b

Wrażliwość to cecha, która może być zarówno atutem, jak i przeszkodą w życiu młodego człowieka. Z jednej strony, osoby wrażliwe są często bardziej empatyczne, kreatywne i intuicyjne. Mogą mieć głębsze zrozumienie swoich własnych emocji i emocji innych. Z drugiej strony, osoby wrażliwe mogą być również bardziej podatne na stres, niepokój i przytłoczenie.

W dzisiejszym świecie, który jest często szybki i wymagający, wrażliwość może być zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Z jednej strony, osoby wrażliwe mogą być bardziej podatne na stres i wypalenie. Mogą również mieć trudności z radzeniem sobie z negatywnością i konfliktami. Z drugiej strony, wrażliwość może być również atutem w świecie, który często ceni sobie empatię i zrozumienie. Osoby wrażliwe mogą być doskonałymi słuchaczami, doradcami i przyjaciółmi. Mogą również być bardziej kreatywne i intuicyjne niż osoby mniej wrażliwe.

Ostatecznie, czy wrażliwość pomaga czy przeszkadza młodym ludziom, zależy od indywidualnych okoliczności i doświadczeń. Nie ma jednej właściwej odpowiedzi. Jednak ważne jest, aby osoby wrażliwe były świadome swoich mocnych i słabych stron oraz aby rozwijały strategie radzenia sobie, które pomogą im radzić sobie z wyzwaniami, jakie niesie ze sobą wrażliwość.

Nina Dukiewicz 7b

Cześć, chciałabym Wam przybliżyć temat toksycznej przyjaźni i jak sobie z nią radzić, gdy już w takiej relacji jesteśmy.
Zacznijmy od tego, czym jest taka znajomość? Toksyczna przyjaźń opiera się na chęci manipulacji drugą osobą i czerpaniu z tej znajomości konkretnych korzyści. Kluczem, by zakończyć taką relację, jest zrozumienie, że świat się nie skończy, jeśli przyjaźń się rozpadnie.
Oto kilka sposobów jak pokojowo zakończyć nieprzyjemną znajomość:

1. Poproś osobę o rozmowę: pamiętaj, takich spraw NIE ZAŁATWIA SIĘ PRZEZ TELEFON!
2. Podczas rozmowy bądź szczery.
3. Powiedz, jakie zachowanie tej osoby cię rani.
4. Nie krzycz; kłótnia i rozmowa to dwie inne rzeczy, agresją nic nie zdziałasz.
5. Pamiętaj, jeśli ktoś cię obraża, nie bierz tego do siebie, osoba ta często chce tylko podnieść tym swoją samoocenę, a obniżyć twoją lub popisać się przed innymi.

Jeśli relacja zostawiła ślad w twojej psychice, możesz skorzystać z pomocy specjalistów.
W naszej szkole psychologiem jest pani mgr Natalia Żurek-Kulig, pedagogiem pani mgr Mariola Piwowar oraz pomocą służy Szkolny Rzecznik Praw Ucznia pani mgr Urszula Baron-Gocha.
PAMIĘTAJCIE, NIE MA NIC ZŁEGO W PROSZENIU O POMOC!

Nina Dukiewicz, koleżanka z klasy 7b

Dzień Bezpiecznego Internetu 2024 przypada na 6 lutego, ale jego obchody w formie realizowanych w całej Polsce lokalnych inicjatyw edukacyjnych są zaplanowane aż do końca
 marca 2024r. W tym dniu miliony ludzi na całym świecie jednoczą się pod hasłem:

„Dzień Bezpiecznego Internetu: Działamy razem!”.

 W Polsce Dzień Bezpiecznego Internetu od 2005 roku organizowany jest przez Fundację Dzieci Niczyje oraz Akademicką Sieć Komputerową (NASK)-realizatorów unijnego programu  Safer Interne.

To wydarzenie  powstało z inicjatywy Komisji Europejskiej z myślą o promocji bezpiecznego korzystania z Internetu. Głównym celem jest podniesienie świadomości dzieci i młodzieży oraz ich opiekunów, a także podjęcie działań w kierunku zapewnienia ochrony dla najmłodszych użytkowników Internetu.

W naszej szkole pomysłodawczynią i koordynatorką tego wydarzenia została pani Beata Lewandowska , która wraz z innymi nauczycielami w dzień Bezpiecznego Internetu 6.02.24r. oraz na spotkaniach, które odbywały się do końca marca 2024r. zaplanowała zajęcia dotyczące promowania bezpieczeństwa uczniów w sieci:

1. Udział w lekcjach online na informatyce i godzinach wychowawczych poprzez stronę safer Internet.pl: 2d, 6a, 5a, 4b, 7d,

2. omówiono zasady korzystania z Internetu, w bezpieczny sposób na języku polskim, godzinach wychowawczych, zajęciach z obcokrajowcami w klasach: 7b,7d, 4a, 6c, 5a,

3. zaprojektowano i wykonano plakaty(na arkuszach papieru oraz na komputerach)  oraz prezentacje na powyższy temat, wywieszono je w klasach i na korytarzu szkolnym, aby przestrzegały i przypominały o konsekwencjach złego korzystania z sieci,

4. obejrzano filmy dla dzieci i młodzieży, np “Gdzie jest Mimi?”, cykl filmów animowanych “Sieciaki-zasady bezpiecznego korzystania z Internetu”, “Niewidoczny-film profilaktyczny o hejcie”, “Nieobojętni-odc.1-Reaguj”,”Stop cyberprzemocy”,

5. prowadzono w klasach 7b i 6c dyskusje, np. na podstawie obejrzanego filmu
 “Na zawsze”(saferinternet.pl) “Historia Julki”(materiały edukacyjne Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę) oraz webinariów, uczniowie sami analizowali zachowania bohaterów i wyciągali wnioski dla siebie, opracowano kodeks zasad korzystania z Internetu,

6. przygotowano i zaprezentowano scenki rodzajowe na temat złych i dobrych zachowań w sieci,

W akcję włączył się Szkolny Rzecznik praw Ucznia Urszula Baron-Gocha oraz pani bibliotekarka Renata Minkus. Odczytywano na wybranych lekcjach opowiadanie z książki p.Marka Michalaka (byłego Rzecznika Praw Dziecka) na temat skutków hejtowania w sieci, a także przeprowadzono pogadanki o tym zjawisku wśród dzieci w naszej szkole. Uczniowie podawali przykłady własnych przeżyć lub obserwacji i szukali recepty na ten straszny proceder.

Dziękujemy wszystkim nauczycielom i uczniom, którzy tak aktywnie włączyli się w tą bardzo ważną akcję.
Beata Lewandowska
Urszula Baron-Gocha
Beata Kot

więcej zdjęć

Dawno temu nikt nie dbał o prawa dzieci. Pewnie nie spotkaliście się jeszcze z określeniem „ryby i dzieci głosu nie mają”, a jednak to dość powszechne przekonanie w tamtych czasach.
Dorośli nie pozwalali dzieciom na wiele rzeczy. Wyobrażacie sobie, że teraz nie możemy chodzić do szkoły albo mamy zakaz odzywania się? Niestety wtedy dzieciom było o wiele trudniej, nikt ich nie słuchał i nie traktował poważnie. Teraz, w XXI wieku, mamy o wiele więcej możliwości. Nie będę wypisywała wszystkich naszych praw, ale opowiem wam krótką historię:

Za górami za lasami, w odległym królestwie mieszkała królewna Rozalia. Z racji tego, że pochodziła z rodziny królewskiej, mogła mieć własne imię, a jej rówieśnicy z niższych sfer społecznych niestety takich możliwości nie mieli. Księżniczka była bardzo nieszczęśliwa, bo nie miała przyjaciół, ale też nikt z dorosłych nie chciał jej wysłuchać. Postanowiła sobie wtedy, że jak dorośnie to zrobi wszystko, aby inne dzieci miały lepsze dzieciństwo niż ona.

Dzięki takim osobom jak księżniczka Rozalka wiele się na całym świecie zmieniło. To tacy ludzie, jak: Janusz Korczak, Irena Sendlerowa czy Matka Teresa z Kalkuty walczyli o polepszenie sytuacji dzieci. Od 20 listopada 1989 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych z inicjatywy Polski przyjęła konwencję, która gwarantuje wszystkim dzieciom na całym świecie ich prawa.
Bądźmy wdzięczni, że w obecnych czasach mamy takie możliwości rozwoju, ale nie zapominajmy też o swoich obowiązkach.

Wiktoria Juźwiak, kl.6c

MÓJ GŁOS NA TEMAT PRAW DZIECKA
Moim zdaniem nie wszystkie prawa dziecka są respektowane.
Niektórzy nauczyciele zadają dużo zadań i dlatego nie można  odpocząć po męczącym dniu, ponieważ  dzieci chodzą na dodatkowe zajęcia, np. siatkówkę czy piłkę nożną. Często  także rodzice nie widzą tego, że obarczają obowiązkami swoje dzieci, a one chętnie pomogą, np. posprzątają swój pokój, ale w czasie wolnym, nie w tym momencie, kiedy chcą rodzice.
 DZIECI MAJĄ PRAWO DO ODPOCZYNKU!
Współcześnie dzieci i młodzież mają prawo, a jednocześnie obowiązek , uczyć się, jednak nie we wszystkich krajach to prawo jest przestrzegane. NIESTETY.
Mogą mieć przyjaciół i ich wybierać. Gdy potrzebują pomocy, dorośli powinni  im pomóc rozwiązać problem, lecz nie zawsze młodzi ludzie mogą polegać na swoich opiekunach. Bywa, że są krzywdzeni i wykorzystywani przez rodziców czy rówieśników.
Mogą wyrazić swoje zdanie, swoje poglądy na różne tematy i należy to akceptować. Mają prawo do zabawy z innymi, a przede wszystkim powinno się dzieci szanować i tolerować ich poglądy niezależnie od stylu ubierania, koloru skóry czy kraju, z którego pochodzą.
My dzieci, nie musimy wszystkich lubić, bo mamy prawo kogoś nie lubić i nas też ktoś może nie akceptować. Nie zmuszajmy innych do przyjaźni, to dziecko ma prawo wyboru, z kim chce się przyjaźnić.
Uważam, że na świecie panuje wiele niesprawiedliwości, ale dobrze, że w końcu zatroszczono się o dzieci i ich prawa.

Hanna Bury, kl.6c

zobacz zdjęcia

W naszej szkole realizujemy NPRCz. W ramach projektu uczennice z klasy 6c : Wiktoria Juźwiak, Hanna Bury, Tatiana Prusak, Emilia Kupzok, Natalia Ira i 7b : Martyna Mączka, Paulina Radlok czytały swoim młodszym kolegom i koleżankom książki autorstwa pana Marka Michalaka – Rzecznika Praw Dziecka poprzedniej kadencji :
„Opowieści o tym, co w życiu ważne”
„Opowieści o tym, co daje moc”.

Uczniowie z wielkim zainteresowaniem wsłuchiwali się w historie o szczęściu, miłości, tolerancji , przyjaźni, życzliwości czy nauce. Na podstawie tekstów przygotowali piękne ilustracje i rozmawiali o prawach dziecka. Pojawiały się ciekawe pytania, takie jak: „Dlaczego ktoś chce innej osobie oddać kawałek siebie? To nie jest normalne.” lub „Dlaczego ludzie hejtują innych? Co im to daje?”

Rzecznik Praw Ucznia w naszej placówce czytał dzieciom z innej książki tego samego autora : „Wielcy przyjaciele dzieci”. Słuchacze mogli dostrzec, jak z opisywanych postaci wyrastały osoby, które stały się autorytetami dla współczesnej młodzieży, bo podążały za swoimi marzeniami, a byli to m.in.:
Jakub Błaszczykowski, Steven Spielberg, Sylwia, królowa Szwecji, Janusz Korczak, Robert Lewandowski i wielu innych.
Większość z bohaterów książki to Kawalerowie Orderu Uśmiechu. Pan Marek Michalak opisał ich dzieciństwo na podstawie osobistych relacji, podczas spotkań z nimi.

Przez cały wrzesień oba rodzaje działań realizowano w klasach: 1c, 2b, 2c, 2d, 3a, 3b, 3c, 3d, 4a, 4c, 6a, 6c, 7b, 7d.

Podsumowaniem akcji, taką wisienką na torcie, było spotkanie autorskie z panem Markiem Michalakiem w dniu 10.10.2023, które rozpoczął dyrektor szkoły, Marek Tobiasz.
Była to prawdziwa rozmowa o wartościach, wypływająca z autentycznej potrzeby uczniów.
Nauczyciele także znajdowali odpowiedzi na swoje pytania związane z pracą wychowawczą korzystając z bogatego doświadczenia byłego Rzecznika Praw Dziecka. Uczniowie nawiązali nić porozumienia z zaproszonym gościem, który odpowiadał na każde, nawet najdziwniejsze pytania, młodych przyjaciół.

DZIĘKUJEMY ZA REWELACYJNĄ WSPÓŁPRACĘ UCZNIOM, NAUCZYCIELOM WYCHOWAWCOM !!!
Osobom zaangażowanym w przygotowanie spotkania – pani Beacie, panom: Grzegorzowi, Mirosławowi i Pawłowi.

Rzecznik Praw Dziecka – Urszula Baron-Gocha
Nauczyciele – Bibliotekarze Małgorzata Kwiatkowska, Renata Minkus

więcej zdjęć