Kategoria: Rzecznik Praw Ucznia

Dominika Pilarczyk, klasa 8d
Zapewne każdy z nas zna to uczucie, kiedy podczas rozmowy z rodzicami odczuwamy silne emocje i frustrację, ponieważ za nic w świecie nie możemy się z nimi dogadać. Czasem po takiej ciężkiej rozmowie lub kłótni, uciekamy do swojego pokoju ze łzami w oczach, mamy ogromną ochotę coś zniszczyć albo nie odzywać się do siebie nawet przez najbliższe kilka lat. Chyba nie muszę wspominać o kłębiącej się w naszej głowie myśli ,,Oni przecież nic nie rozumieją!”. Czy to co tutaj napisałam jest ci dobrze znane? 
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)


Oliwia Brodawka, klasa 8d
Często od rodziców słyszymy: „nie mam czasu”, „za chwilę” lub „potem” itp. Myślę, że zwrócenie ich uwagi na nasz problem lub wyczekanie na dobry moment do rozmowy to może być świetnym początkiem rzeczowej konwersacji. Jeśli jednak nam się nie uda rozpocząć rozmów to starajmy się tak długo zwracać uwagę mamy lub taty, aby sami rodzice zaczęli z nami o tym rozmawiać.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)

Zofia Konstańciuk, klasa 8d
Jednym z przewijających się problemów współczesnej młodzieży jest bycie odrzuconym lub nękanym m.in. przez klasę. Niewątpliwie jest to kłopot, z którym każdy z nas się spotkał, jeśli nie „na własnej skórze” to zapewne był tego świadkiem.
Zazwyczaj odrzucane są osoby, które są inne niż wszyscy, np. osoby ze specyficznym stylem, osoby ciche lub osoby, które po prostu komuś nie pasują. Ten problem często pojawia się w starszych klasach, kiedy uczniowie zaczynają dzielić się na tzw. „grupki”. Ludzie, którzy są odrzuceni przez grupę zazwyczaj są samotni i szukają jakichkolwiek znajomości, żeby być lubianym.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)

Bartosz Gąszczak, klasa 8d 
Czasami sam zastanawiam się nad słusznością stwierdzenia, że ważne jest nie tylko to, co mówimy, ale i to, w jaki sposób mówimy. Od zawsze istnieje konflikt pokoleń, czyli sprzeczność ideałów, założeń, wskazujących dobre postępowanie. Na linii: rodzic – dziecko taki spór przybiera na sile szczególnie w wieku dorastania, kiedy nasze hormony pokazują pazury, a mama i tata mają złudne nadzieje na to, że ich pociechy wyszły już z wieku bezsensownych żądań i jakże wymownym: „bo taaaaaak !!!”.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)

Bartosz Gąszczak, klasa 8d 
Jestem odrzucony w klasie i boję się wrócić do szkoły we wrześniu.
Osobiście nigdy nie spotkałem się z problemem odrzucenia mojej osoby w klasie. Zawsze wszyscy mnie lubili i podstawówkę będę wspominał bardzo dobrze. Potrafię jednak obserwować. Myślę, że mógłbym przytoczyć kilka przykładów odrzucenia w klasie, które znam z innych szkół.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)

Głos uczniów na temat współczesnego patriotyzmu:

Kiedy szedłem wczorajszego wieczoru ulicami Klerykowa, nagle coś mnie szarpnęło i całkowicie straciłem panowanie nad sobą. Bum! Bum! Trask! Ciach! Znów trask! I cisza.
– Ahh… – usłyszałem znikąd. Potem nic.
– Ała! – męski głos na chwilę przerwał błogą ciszę.
Ocknąłem się wśród regałów z książkami. Był tam ,,Pan Tadeusz” , ,,Śmierć Pułkownika” – oh, klasyki! Poszedłem dalej. Zaraz, zaraz… Polskie książki stoją na widoku w szkolnej bibliotece?! Nieukryte?!

KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Dominiki Pilarczyk (plik  w formacie pdf)

Pewnego razu, słonecznego, choć wcale nieciepłego dnia, ok. godziny 16:46 przy ulicy Malinowej z nieba spadł grom. Był dość nietypowy, a mianowicie biało – czerwony Alek zauważywszy to jak najszybciej udał się na miejsce zdarzenia. Po chwili ujrzał drobnej postury chłopca. Okazało się, że był to Marcin Borowicz, bohater książki „Syzyfowe prace”. Dawidowski podał mu dłoń, a następnie pomógł wstać. Chłopcy wesoło się przywitali. Po chwili Aleksy rzekł:
– Co tu robisz Marcinku?

KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Hanny Krawczyk-Migulskiej (plik w formacie pdf)

Uważam, że bycie patriotą to bardzo trudne zadanie i wcale nie zależy od czasów w jakich żyjemy.
W czasie II wojny światowej bycie patriotą nie należało do najłatwiejszych, ponieważ ludzie umierali walcząc za swój kraj, za jego wolność. Jan Bytnar, znany także jako „Rudy” z lektury „Kamienie na szaniec” swój patriotyzm przypłacił życiem. Był lojalny wobec przyjaciół oraz kraju i właśnie za to zginął. Wielu jego przyjaciół również oddało swoje bardzo młode życie za to, aby być Polakiem i mieszkać w niepodległej Polsce.

KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Zofii Konstańciuk (plik w formacie pdf)

Patriotyzm – ale co to, tak naprawdę, znaczy? Zdania są podzielone – niektórzy uważają, że jest to walka za swój kraj, jego wolność, jego symbole i kulturę. Nie jest to trudne, wystarczy po prostu…. walczyć. Choć sama ta walka w gruncie rzeczy jest tak naprawdę… bardzo trudna szczególnie w czasie codziennych czynności, bo patriotą nie jest się tyko podczas wojny, lecz także każdego dnia. Tak właśnie powinniśmy według mnie definiować patriotę – jako osobę, która codziennie kocha ojczyznę, ale przede wszystkim ludzi, którzy ją tworzą, która stara się zawsze pielęgnować tradycje, utrwalane przez wieki w historii swojego narodu. Tak powinniśmy postępować.

KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Jakuba Wruszczaka (plik w formacie pdf)

Ostatnio na lekcjach języka polskiego i lekcji wychowawczej uczniowie klasy 5b rozmawiali na temat Konwencji o prawach dziecka, a przy okazji Dnia Życzliwości kontynuowano to zagadnienie. Poruszono kwestie związane z sytuacją dzieci kiedyś i teraz, omówiono problemy dzieci i młodzieży w szkole, w rodzinie oraz w grupie rówieśniczej. Dyskutowano o tym, jak zmieniła się sytuacja dzieci na świecie oraz o tym, co trzeba jeszcze zrobić, aby poprawić los polskiego dziecka, ucznia.

Uczniowie podawali przykłady złych zachowań w szkole, w domu, na boisku i podwórku, a także zaproponowali sposoby rozwiązań konfliktów klasowych i rodzinnych.
Wszyscy jednogłośnie doszli do wniosku, że ludziom zdarzają się w życiu złe momenty, ale trzeba je umieć naprawić i podać rękę na zgodę.

Nakręcono filmiki, które pokazują takie złe i dobre sytuacje oraz wykonano prezentację. Autorami prac są: Martyna Mączka z bratem, Oliwia Janas z siostrą Dagmarą. Kuba Lisiak z siostrą Mają, Adam Ptaszek i Bartosz Ciesielski, Wojtek Paleń z siostrami, Michał Wereszczyński i Miłosz Sokołowski.

Urszula Baron-Gocha
Szkolny Rzecznik Praw Ucznia

Informuję, że ogólnopolska infolinia dla dzieci i młodzieży oraz ich opiekunów POMAGAMY (800 800 605) od 1 listopada br. jest zastąpiona telefonem zaufania Rzecznika Praw Dziecka.
Nowy bezpłatny numer, pod którym dzieci i młodzież mogą otrzymać wsparcie psychologiczne, to 800 12 12 12. Telefon i czat internetowy są czynne przez całą dobę, siedem dni w tygodniu. Czat nie wymaga logowania oraz instalowania żadnej aplikacji. Połączenia telefonicznie nadal pozostają bezpłatne, a rozmówcy mają zapewnioną dyskrecję i anonimowość.

Szanujmy prawa człowieka!
Szanujmy i respektujmy prawa dziecka!

„Uczeń przychodzi do szkoły z dwoma plecakami. W jednym ma książki i zeszyty, a w drugim cały swój świat: samotność, rozwód rodziców, marzenie o sukcesie sportowym albo chorobę dziadka. Nauczyciel powinien zawsze o tych dwóch bagażach pamiętać”
Krystyna Baryś

Pozdrawiam,
Szkolny Rzecznik Praw Ucznia
Urszula Baron-Gocha

20 LISTOPADA mija 32 rocznica uchwalenia KONWENCJI O PRAWACH DZIECKA

Każdemu dziecku, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia, przysługują takie same prawa – prawa dziecka.
Najważniejszym dokumentem dotyczącym praw dziecka jest Konwencja o prawach dziecka uchwalona w 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i ratyfikowana przez Polskę w 1991 roku.
Polska może poszczycić się bogatą tradycją związaną z promowaniem praw dziecka, począwszy od postaci Janusza Korczaka, cenionego na świecie działacza na rzecz godnego traktowania dzieci, po Ludwika Rajchmana, pomysłodawcę stworzenia międzynarodowej organizacji działającej na rzecz dzieci – UNICEF. Polska była również inicjatorem powstania Konwencji o prawach dziecka, gdyż przedłożyła Komisji Praw Człowieka ONZ jej pierwszy projekt.
O tym, jak ważne są w naszym kraju prawa dziecka świadczy również fakt, iż zostały one uwzględnione w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
Dziecko powinno znać swoje prawa, rozumieć je i świadomie z nich korzystać. Państwo powinno traktować dziecko podmiotowo i bezwzględnie przestrzegać przysługujących mu praw.
Upowszechnianie wiedzy o prawach dziecka nie jest wymierzone przeciwko rodzicom. Zarówno rodzice, opiekunowie jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.
Zapisy zawarte w Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych postępowania wobec dzieci.

Masz problem-rozwiążemy go rozmową!
Pamiętaj! Zawsze możesz liczyć na pomoc
Szkolnego Rzecznika Praw Ucznia.

SZKOLNY RZECZNIK PRAW UCZNIA
MGR URSZULA BARON GOCHA

Witam w nowym roku szkolnym 2021/2022!

Jeśli masz w szkole problem z kolegą, koleżanką lub nie możesz porozumieć się z nauczycielem, możesz zwrócić się do Szkolnego Rzecznika Praw Ucznia!

Rzecznik to nauczyciel, którego rola polega na przestrzeganiu praw i obowiązków ucznia, rozwiązywaniu konfliktów na płaszczyźnie uczeń-uczeń, uczeń-nauczyciel, nauczyciel-uczeń. Jest osobą. ułatwiającą podmiotowe traktowanie uczniów w procesie dydaktyczno-wychowawczym.
Najlepiej spotkać się ze mną osobiście, ponieważ w bezpośredniej rozmowie najłatwiej wszystko wyjaśnić. Można to zrobić na przerwie, wtedy umówić się na spokojną rozmowę w dogodnym dla obu stron czasie. Moje działania zmierzają do ochrony dziecka przed: przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem, demoralizacją, zaniedbaniem oraz innym złym traktowaniem.
W tym roku szkolnym będę pełniła dyżur w szkole w piątki od godziny 9.00 do 9.40 w pokoju nauczycielskim. Można też skontaktować się ze mną wrzucając kartkę z opisanym problemem do skrzynki rzecznika, która znajduje się przy malej sali gimnastycznej lub napisać wiadomość w dzienniku elektronicznym librus.
Życzę Wszystkim Uczniom naszej Szkoły, Rodzicom, Opiekunom, Pracownikom wielu sił i wytrwałości, zdrowia i tylko radosnych momentów.

Pozdrawiam, Urszula Baron-Gocha