Czy wiesz, czym są prawa dziecka? Dlaczego dzieci mają „inne” prawa niż dorośli?
Po co dzieciom w ogóle prawa?
Dowiedz się, dlaczego prawa dziecka są tak ważne.
KLIKNIJ – Prawa dziecka – czym są i jak je rozumieć (plik w formacie pdf)
KLIKNIJ – UNICEF Polska – Twoje Prawa – Dominik odpowiada na listy (plik w formacie pdf)
W roku szkolnym 2024/2025 kontynuujemy cykl artykułów na temat problemów współczesnych nastolatków. Pierwszy głos w dyskusji podjęła Nina Dukiewicz z klasy 8b.
Dlaczego relacje z ludźmi są ważne?
Relacje z ludźmi są kluczowe z wielu powodów.
Po pierwsze, zapewniają wsparcie emocjonalne. W trudnych momentach obecność bliskich osób pomaga przetrwać i daje poczucie, że nie jesteśmy sami. Zawsze dobrze jest mieć się do kogo zwrócić o pomoc.
Przykładowo po stracie kogoś ważnego bliskie ci osoby mogą pomóc poradzić sobie z tym bólem.
Po drugie, relacje społeczne stymulują rozwój osobisty i emocjonalny. Wymiana doświadczeń, poglądów i emocji z innymi ludźmi poszerza nasze horyzonty i uczy empatii oraz zrozumienia.
Przykładowo, w czasie pandemii izolacja bardzo osłabiła zdolność kontaktów międzyludzkich w realu.
Po trzecie, zdrowe relacje przyczyniają się do poprawy jakości życia. Ważne jest, aby poznawać wielu ludzi i ich zachowania żeby wiedzieć kiedy relacja jest zdrowa, a kiedy przeradza się w coś toksycznego. Rozpoznawanie rodzajów kontaktów jest potrzebne, aby przykładowo wiedzieć kiedy zazdrość zaczyna być zaborczością, a przyjaźń miłością.
Gdy przyjaciółka zaczyna być chorobliwie zazdrosna lub patrzeć z pogardą to oznaka, że relacja nie jest już prawdziwą przyjaźnią.
Dodatkowo, relacje z ludźmi wpływają na nasze poczucie przynależności do społeczeństwa, które jest podstawową potrzebą każdego człowieka.
Wreszcie, budowanie i utrzymywanie znajomości rozwija umiejętności komunikacyjne i interpersonalne, które są niezbędne zarówno w życiu osobistym, jak i zawodowym.
Właśnie dlatego uważam, że więzi z ludźmi są bardzo ważne. Bez nich nie byłoby zdrowego społeczeństwa.
Nina Dukiewicz, kl.8b
Urszula Baron – Gocha
W roku szkolnym 2024/2025 dyżury pełni w pokoju nauczycielskim lub w sali 1G.
WTORKI: 9:00 – 9:45
(można umówić się na spotkanie pisząc wiadomość w librusie)
(Propozycje klasy 4c i nie tylko)
Dziś na języku polskim uczniowie klasy 4c zorganizowali lekcje gier i zabaw. Zaproponowali różne alternatywy spędzania przerw w naszej szkole, zamiast telefonów komórkowych. .Byly:planszowki, piłka nożna, rysowanki, przyklejanki, przytulanki, książki oraz śmiech i żarty.
Popieram
Urszula Baron- Gocha
Szkolny Rzecznik Praw Ucznia
To, w jaki sposób młodzi ludzie spędzają wolny czas, zależy od wielu czynników, takich jak: ich wiek lub zainteresowania.
Młodzi ludzie najczęściej spędzają wolny czas ze znajomymi, oglądając telewizję, słuchając muzyki i korzystając z Internetu. W ostatnich latach obserwuje się wzrost zainteresowania młodzieży spędzaniem czasu wolnego w sposób aktywny, np. uprawiając sport, podróżując czy zwiedzając. Jest to spowodowane zmianą mentalności młodych ludzi, którzy coraz częściej traktują aktywność fizyczną i poznanie świata jako wartościowe formy spędzania czasu. Jednocześnie młode osoby coraz częściej mają dostęp do Internetu i sprzętu komputerowego, co pozwala im na spędzanie wolnego czasu w sposób, niestety bierny, np. oglądając filmy i seriale czy grając w gry komputerowe. Niezależnie od tego, w jaki sposób młodzi ludzie spędzają wolny czas, muszą mieć możliwość kształcenia swoich zainteresowania i umiejętności. Zabawa i rekreacja stanowią istotny element rozwoju psychofizycznego młodych ludzi, dlatego ważne jest, aby mieli oni możliwość spędzania czasu w sposób, który sprawia im przyjemność i pozwala na relaks.
Jednak nigdy nie można zapominać, żeby czas spędzony przed komputerem, nie był dłuższy od tego spędzonego w doborowym towarzystwie swoich rówieśników, np. na świeżym powietrzy-jeżdżąc na rowerze, rolkach czy hulajnodze.
Pamiętajcie! Czytać książki też można: w parku, na boisku czy na podwórku, szczególnie teraz, gdy ładna pogoda!
Polecamy! Zachęcamy!
Nina Dukiewicz 7b (tekst)
Paulina Radlok 7b (zdjęcia)
Uczniowie oczekują od swoich rodziców/opiekunów wielu rzeczy, w tym:
Miłości i wsparcia. Uczniowie chcą wiedzieć, że ich rodzice/opiekunowie ich kochają i wspierają, bez względu na wszystko. Oczekują od nich będą z nimi, kiedy zajdzie taka potrzeba, i że będą ich zachęcać i motywować do osiągania celów.
Prowadzenia i wskazówek. Uczniowie polegają na swoich rodzicach/opiekunach. Oczekują, że pomogą im w podejmowaniu dobrych decyzji i że będą ich wspierać w dążeniu do celów.
Komunikacji. Uczniowie chcą móc otwarcie i szczerze rozmawiać ze swoimi rodzicami/opiekunami o wszystkim, co ich dotyczy. Oczekują, że będą ich słuchać i rozumieć, a także że będą szanować ich prywatność i prawa.
Zaangażowania. Uczniowie chcą, aby ich rodzice/opiekunowie byli zaangażowani w ich edukację i życie osobiste. Oczekują, że będą uczestniczyć w szkolnych wydarzeniach, pomagać im w nauce i wspierać ich w zajęciach pozalekcyjnych i że nawet przytulą, gdy dzieciom będzie naprawdę ciężko.
Oczywiście, oczekiwania uczniów wobec swoich rodziców/opiekunów mogą się różnić w zależności od wieku, osobowości i indywidualnych potrzeb. Jednak ogólnie rzecz biorąc, uczniowie chcą czuć się kochanymi, wspieranymi i szanowanymi przez swoich rodziców/opiekunów, beż względu na to co robią i mówią.
Nina Dukiewicz 7b
Z perspektywy ucznia, zdania domowe mogą być postrzegane jako zbędne z kilku powodów:
Dodatkowy stres: Zdania domowe mogą dodawać uczniom stresu i presji związanej z koniecznością ukończenia dodatkowych prac poza godzinami szkolnymi.
Ograniczony czas wolny: Zdania domowe zajmują czas, który uczniowie mogliby przeznaczyć na wypoczynek, zajęcia pozaszkolne lub spędzanie czasu z rodziną i przyjaciółmi.
Niski zwrot z inwestycji: Niektóre badania sugerują, że zdania domowe mogą nie być tak skuteczne w poprawie wyników w nauce, jak inne metody nauczania.
Propozycje zadań z perspektywy ucznia:
Projekty praktyczne: Zamiast zadań domowych, uczniowie mogliby realizować projekty praktyczne, które pozwalałyby im zastosować zdobytą wiedzę w rzeczywistych sytuacjach.
Dyskusje i prezentacje: Uczniowie mogliby uczestniczyć w dyskusjach klasowych lub przygotowywać prezentacje na temat omawianych zagadnień, co sprzyjałoby krytycznemu myśleniu i umiejętności komunikacji.
Nauka oparta na badaniach: Uczniowie mogliby prowadzić samodzielne badania na interesujące ich tematy, rozwijając w ten sposób umiejętności badawcze i analityczne.
Gry i symulacje: Gry i symulacje mogą stanowić angażującą i interaktywną formę nauki, jednocześnie utrwalając zdobytą wiedzę.
Nina Dukiewicz 7b
Wrażliwość to cecha, która może być zarówno atutem, jak i przeszkodą w życiu młodego człowieka. Z jednej strony, osoby wrażliwe są często bardziej empatyczne, kreatywne i intuicyjne. Mogą mieć głębsze zrozumienie swoich własnych emocji i emocji innych. Z drugiej strony, osoby wrażliwe mogą być również bardziej podatne na stres, niepokój i przytłoczenie.
W dzisiejszym świecie, który jest często szybki i wymagający, wrażliwość może być zarówno błogosławieństwem, jak i przekleństwem. Z jednej strony, osoby wrażliwe mogą być bardziej podatne na stres i wypalenie. Mogą również mieć trudności z radzeniem sobie z negatywnością i konfliktami. Z drugiej strony, wrażliwość może być również atutem w świecie, który często ceni sobie empatię i zrozumienie. Osoby wrażliwe mogą być doskonałymi słuchaczami, doradcami i przyjaciółmi. Mogą również być bardziej kreatywne i intuicyjne niż osoby mniej wrażliwe.
Ostatecznie, czy wrażliwość pomaga czy przeszkadza młodym ludziom, zależy od indywidualnych okoliczności i doświadczeń. Nie ma jednej właściwej odpowiedzi. Jednak ważne jest, aby osoby wrażliwe były świadome swoich mocnych i słabych stron oraz aby rozwijały strategie radzenia sobie, które pomogą im radzić sobie z wyzwaniami, jakie niesie ze sobą wrażliwość.
Nina Dukiewicz 7b
Szanowni Państwo,
Z głębi serca pragniemy podziękować wszystkim uczestnikom kiermaszu ciast. Wasza obecność i zaangażowanie sprawiły, że nasze wydarzenie było nie tylko możliwe, ale również niezwykle udane.
Dzięki Waszej hojności udało się zebrać 3518.11zł, które będą miały realny wpływ na powstanie łąki kwietnej przy Hospicjum Ziemi Kluczborskiej Św. Ojca Pio w Smardach Górnych i jego wsparcie. Każde ciasto, każdy uśmiech i każda wspólnie spędzona chwila przyczyniły się do budowania poczucia wspólnoty i wsparcia dla naszej sprawy.
Jeszcze raz dziękujemy szczególnie uczniom klasy VII a i VII b zaangażowanych w sprzedaż ciast i mamy nadzieję na dalszą owocną współpracę.
❤️❤️❤️
Pozdrawiamy Was serdecznie
Szkolne Koło Wolontariatu
Rzecznik Praw Ucznia
Cześć, chciałabym Wam przybliżyć temat toksycznej przyjaźni i jak sobie z nią radzić, gdy już w takiej relacji jesteśmy.
Zacznijmy od tego, czym jest taka znajomość? Toksyczna przyjaźń opiera się na chęci manipulacji drugą osobą i czerpaniu z tej znajomości konkretnych korzyści. Kluczem, by zakończyć taką relację, jest zrozumienie, że świat się nie skończy, jeśli przyjaźń się rozpadnie.
Oto kilka sposobów jak pokojowo zakończyć nieprzyjemną znajomość:
1. Poproś osobę o rozmowę: pamiętaj, takich spraw NIE ZAŁATWIA SIĘ PRZEZ TELEFON!
2. Podczas rozmowy bądź szczery.
3. Powiedz, jakie zachowanie tej osoby cię rani.
4. Nie krzycz; kłótnia i rozmowa to dwie inne rzeczy, agresją nic nie zdziałasz.
5. Pamiętaj, jeśli ktoś cię obraża, nie bierz tego do siebie, osoba ta często chce tylko podnieść tym swoją samoocenę, a obniżyć twoją lub popisać się przed innymi.
Jeśli relacja zostawiła ślad w twojej psychice, możesz skorzystać z pomocy specjalistów.
W naszej szkole psychologiem jest pani mgr Natalia Żurek-Kulig, pedagogiem pani mgr Mariola Piwowar oraz pomocą służy Szkolny Rzecznik Praw Ucznia pani mgr Urszula Baron-Gocha.
PAMIĘTAJCIE, NIE MA NIC ZŁEGO W PROSZENIU O POMOC!
Nina Dukiewicz, koleżanka z klasy 7b
Dzień Bezpiecznego Internetu 2024 przypada na 6 lutego, ale jego obchody w formie realizowanych w całej Polsce lokalnych inicjatyw edukacyjnych są zaplanowane aż do końca
marca 2024r. W tym dniu miliony ludzi na całym świecie jednoczą się pod hasłem:
„Dzień Bezpiecznego Internetu: Działamy razem!”.
W Polsce Dzień Bezpiecznego Internetu od 2005 roku organizowany jest przez Fundację Dzieci Niczyje oraz Akademicką Sieć Komputerową (NASK)-realizatorów unijnego programu Safer Interne.
To wydarzenie powstało z inicjatywy Komisji Europejskiej z myślą o promocji bezpiecznego korzystania z Internetu. Głównym celem jest podniesienie świadomości dzieci i młodzieży oraz ich opiekunów, a także podjęcie działań w kierunku zapewnienia ochrony dla najmłodszych użytkowników Internetu.
W naszej szkole pomysłodawczynią i koordynatorką tego wydarzenia została pani Beata Lewandowska , która wraz z innymi nauczycielami w dzień Bezpiecznego Internetu 6.02.24r. oraz na spotkaniach, które odbywały się do końca marca 2024r. zaplanowała zajęcia dotyczące promowania bezpieczeństwa uczniów w sieci:
1. Udział w lekcjach online na informatyce i godzinach wychowawczych poprzez stronę safer Internet.pl: 2d, 6a, 5a, 4b, 7d,
2. omówiono zasady korzystania z Internetu, w bezpieczny sposób na języku polskim, godzinach wychowawczych, zajęciach z obcokrajowcami w klasach: 7b,7d, 4a, 6c, 5a,
3. zaprojektowano i wykonano plakaty(na arkuszach papieru oraz na komputerach) oraz prezentacje na powyższy temat, wywieszono je w klasach i na korytarzu szkolnym, aby przestrzegały i przypominały o konsekwencjach złego korzystania z sieci,
4. obejrzano filmy dla dzieci i młodzieży, np “Gdzie jest Mimi?”, cykl filmów animowanych “Sieciaki-zasady bezpiecznego korzystania z Internetu”, “Niewidoczny-film profilaktyczny o hejcie”, “Nieobojętni-odc.1-Reaguj”,”Stop cyberprzemocy”,
5. prowadzono w klasach 7b i 6c dyskusje, np. na podstawie obejrzanego filmu
“Na zawsze”(saferinternet.pl) “Historia Julki”(materiały edukacyjne Fundacji Dajemy Dzieciom Siłę) oraz webinariów, uczniowie sami analizowali zachowania bohaterów i wyciągali wnioski dla siebie, opracowano kodeks zasad korzystania z Internetu,
6. przygotowano i zaprezentowano scenki rodzajowe na temat złych i dobrych zachowań w sieci,
W akcję włączył się Szkolny Rzecznik praw Ucznia Urszula Baron-Gocha oraz pani bibliotekarka Renata Minkus. Odczytywano na wybranych lekcjach opowiadanie z książki p.Marka Michalaka (byłego Rzecznika Praw Dziecka) na temat skutków hejtowania w sieci, a także przeprowadzono pogadanki o tym zjawisku wśród dzieci w naszej szkole. Uczniowie podawali przykłady własnych przeżyć lub obserwacji i szukali recepty na ten straszny proceder.
Dziękujemy wszystkim nauczycielom i uczniom, którzy tak aktywnie włączyli się w tą bardzo ważną akcję.
Beata Lewandowska
Urszula Baron-Gocha
Beata Kot
Dawno temu nikt nie dbał o prawa dzieci. Pewnie nie spotkaliście się jeszcze z określeniem „ryby i dzieci głosu nie mają”, a jednak to dość powszechne przekonanie w tamtych czasach.
Dorośli nie pozwalali dzieciom na wiele rzeczy. Wyobrażacie sobie, że teraz nie możemy chodzić do szkoły albo mamy zakaz odzywania się? Niestety wtedy dzieciom było o wiele trudniej, nikt ich nie słuchał i nie traktował poważnie. Teraz, w XXI wieku, mamy o wiele więcej możliwości. Nie będę wypisywała wszystkich naszych praw, ale opowiem wam krótką historię:
Za górami za lasami, w odległym królestwie mieszkała królewna Rozalia. Z racji tego, że pochodziła z rodziny królewskiej, mogła mieć własne imię, a jej rówieśnicy z niższych sfer społecznych niestety takich możliwości nie mieli. Księżniczka była bardzo nieszczęśliwa, bo nie miała przyjaciół, ale też nikt z dorosłych nie chciał jej wysłuchać. Postanowiła sobie wtedy, że jak dorośnie to zrobi wszystko, aby inne dzieci miały lepsze dzieciństwo niż ona.
Dzięki takim osobom jak księżniczka Rozalka wiele się na całym świecie zmieniło. To tacy ludzie, jak: Janusz Korczak, Irena Sendlerowa czy Matka Teresa z Kalkuty walczyli o polepszenie sytuacji dzieci. Od 20 listopada 1989 roku Organizacja Narodów Zjednoczonych z inicjatywy Polski przyjęła konwencję, która gwarantuje wszystkim dzieciom na całym świecie ich prawa.
Bądźmy wdzięczni, że w obecnych czasach mamy takie możliwości rozwoju, ale nie zapominajmy też o swoich obowiązkach.
Wiktoria Juźwiak, kl.6c
MÓJ GŁOS NA TEMAT PRAW DZIECKA
Moim zdaniem nie wszystkie prawa dziecka są respektowane.
Niektórzy nauczyciele zadają dużo zadań i dlatego nie można odpocząć po męczącym dniu, ponieważ dzieci chodzą na dodatkowe zajęcia, np. siatkówkę czy piłkę nożną. Często także rodzice nie widzą tego, że obarczają obowiązkami swoje dzieci, a one chętnie pomogą, np. posprzątają swój pokój, ale w czasie wolnym, nie w tym momencie, kiedy chcą rodzice.
DZIECI MAJĄ PRAWO DO ODPOCZYNKU!
Współcześnie dzieci i młodzież mają prawo, a jednocześnie obowiązek , uczyć się, jednak nie we wszystkich krajach to prawo jest przestrzegane. NIESTETY.
Mogą mieć przyjaciół i ich wybierać. Gdy potrzebują pomocy, dorośli powinni im pomóc rozwiązać problem, lecz nie zawsze młodzi ludzie mogą polegać na swoich opiekunach. Bywa, że są krzywdzeni i wykorzystywani przez rodziców czy rówieśników.
Mogą wyrazić swoje zdanie, swoje poglądy na różne tematy i należy to akceptować. Mają prawo do zabawy z innymi, a przede wszystkim powinno się dzieci szanować i tolerować ich poglądy niezależnie od stylu ubierania, koloru skóry czy kraju, z którego pochodzą.
My dzieci, nie musimy wszystkich lubić, bo mamy prawo kogoś nie lubić i nas też ktoś może nie akceptować. Nie zmuszajmy innych do przyjaźni, to dziecko ma prawo wyboru, z kim chce się przyjaźnić.
Uważam, że na świecie panuje wiele niesprawiedliwości, ale dobrze, że w końcu zatroszczono się o dzieci i ich prawa.
Hanna Bury, kl.6c
W naszej szkole realizujemy NPRCz. W ramach projektu uczennice z klasy 6c : Wiktoria Juźwiak, Hanna Bury, Tatiana Prusak, Emilia Kupzok, Natalia Ira i 7b : Martyna Mączka, Paulina Radlok czytały swoim młodszym kolegom i koleżankom książki autorstwa pana Marka Michalaka – Rzecznika Praw Dziecka poprzedniej kadencji :
„Opowieści o tym, co w życiu ważne”
„Opowieści o tym, co daje moc”.
Uczniowie z wielkim zainteresowaniem wsłuchiwali się w historie o szczęściu, miłości, tolerancji , przyjaźni, życzliwości czy nauce. Na podstawie tekstów przygotowali piękne ilustracje i rozmawiali o prawach dziecka. Pojawiały się ciekawe pytania, takie jak: „Dlaczego ktoś chce innej osobie oddać kawałek siebie? To nie jest normalne.” lub „Dlaczego ludzie hejtują innych? Co im to daje?”
Rzecznik Praw Ucznia w naszej placówce czytał dzieciom z innej książki tego samego autora : „Wielcy przyjaciele dzieci”. Słuchacze mogli dostrzec, jak z opisywanych postaci wyrastały osoby, które stały się autorytetami dla współczesnej młodzieży, bo podążały za swoimi marzeniami, a byli to m.in.:
Jakub Błaszczykowski, Steven Spielberg, Sylwia, królowa Szwecji, Janusz Korczak, Robert Lewandowski i wielu innych.
Większość z bohaterów książki to Kawalerowie Orderu Uśmiechu. Pan Marek Michalak opisał ich dzieciństwo na podstawie osobistych relacji, podczas spotkań z nimi.
Przez cały wrzesień oba rodzaje działań realizowano w klasach: 1c, 2b, 2c, 2d, 3a, 3b, 3c, 3d, 4a, 4c, 6a, 6c, 7b, 7d.
Podsumowaniem akcji, taką wisienką na torcie, było spotkanie autorskie z panem Markiem Michalakiem w dniu 10.10.2023, które rozpoczął dyrektor szkoły, Marek Tobiasz.
Była to prawdziwa rozmowa o wartościach, wypływająca z autentycznej potrzeby uczniów.
Nauczyciele także znajdowali odpowiedzi na swoje pytania związane z pracą wychowawczą korzystając z bogatego doświadczenia byłego Rzecznika Praw Dziecka. Uczniowie nawiązali nić porozumienia z zaproszonym gościem, który odpowiadał na każde, nawet najdziwniejsze pytania, młodych przyjaciół.
DZIĘKUJEMY ZA REWELACYJNĄ WSPÓŁPRACĘ UCZNIOM, NAUCZYCIELOM WYCHOWAWCOM !!!
Osobom zaangażowanym w przygotowanie spotkania – pani Beacie, panom: Grzegorzowi, Mirosławowi i Pawłowi.
Rzecznik Praw Dziecka – Urszula Baron-Gocha
Nauczyciele – Bibliotekarze Małgorzata Kwiatkowska, Renata Minkus
Witam wszystkich uczniów w nowym roku szkolnym 2023/24.
Jeżeli masz problemy w szkole lub ktoś wyrządził ci krzywdę, możesz ze mną porozmawiać. Może razem znajdziemy wyjście z trudnej sytuacji.
Pełnię dyżury w sali 1G w piątki w godz. 11.45-12.30. ( 5 godzina lekcyjna), ale możesz też wysłać wiadomość w librusie.
Pozdrawiam,
Urszula Baron-Gocha
Dominika Pilarczyk, klasa 8d
Zapewne każdy z nas zna to uczucie, kiedy podczas rozmowy z rodzicami odczuwamy silne emocje i frustrację, ponieważ za nic w świecie nie możemy się z nimi dogadać. Czasem po takiej ciężkiej rozmowie lub kłótni, uciekamy do swojego pokoju ze łzami w oczach, mamy ogromną ochotę coś zniszczyć albo nie odzywać się do siebie nawet przez najbliższe kilka lat. Chyba nie muszę wspominać o kłębiącej się w naszej głowie myśli ,,Oni przecież nic nie rozumieją!”. Czy to co tutaj napisałam jest ci dobrze znane?
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)
Oliwia Brodawka, klasa 8d
Często od rodziców słyszymy: „nie mam czasu”, „za chwilę” lub „potem” itp. Myślę, że zwrócenie ich uwagi na nasz problem lub wyczekanie na dobry moment do rozmowy to może być świetnym początkiem rzeczowej konwersacji. Jeśli jednak nam się nie uda rozpocząć rozmów to starajmy się tak długo zwracać uwagę mamy lub taty, aby sami rodzice zaczęli z nami o tym rozmawiać.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)
Zofia Konstańciuk, klasa 8d
Jednym z przewijających się problemów współczesnej młodzieży jest bycie odrzuconym lub nękanym m.in. przez klasę. Niewątpliwie jest to kłopot, z którym każdy z nas się spotkał, jeśli nie „na własnej skórze” to zapewne był tego świadkiem.
Zazwyczaj odrzucane są osoby, które są inne niż wszyscy, np. osoby ze specyficznym stylem, osoby ciche lub osoby, które po prostu komuś nie pasują. Ten problem często pojawia się w starszych klasach, kiedy uczniowie zaczynają dzielić się na tzw. „grupki”. Ludzie, którzy są odrzuceni przez grupę zazwyczaj są samotni i szukają jakichkolwiek znajomości, żeby być lubianym.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)
Bartosz Gąszczak, klasa 8d
Czasami sam zastanawiam się nad słusznością stwierdzenia, że ważne jest nie tylko to, co mówimy, ale i to, w jaki sposób mówimy. Od zawsze istnieje konflikt pokoleń, czyli sprzeczność ideałów, założeń, wskazujących dobre postępowanie. Na linii: rodzic – dziecko taki spór przybiera na sile szczególnie w wieku dorastania, kiedy nasze hormony pokazują pazury, a mama i tata mają złudne nadzieje na to, że ich pociechy wyszły już z wieku bezsensownych żądań i jakże wymownym: „bo taaaaaak !!!”.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)
Bartosz Gąszczak, klasa 8d
Jestem odrzucony w klasie i boję się wrócić do szkoły we wrześniu.
Osobiście nigdy nie spotkałem się z problemem odrzucenia mojej osoby w klasie. Zawsze wszyscy mnie lubili i podstawówkę będę wspominał bardzo dobrze. Potrafię jednak obserwować. Myślę, że mógłbym przytoczyć kilka przykładów odrzucenia w klasie, które znam z innych szkół.
KLIKNIJ – przeczytaj cały tekst (plik w formacie pdf)
Głos uczniów na temat współczesnego patriotyzmu:
Kiedy szedłem wczorajszego wieczoru ulicami Klerykowa, nagle coś mnie szarpnęło i całkowicie straciłem panowanie nad sobą. Bum! Bum! Trask! Ciach! Znów trask! I cisza.
– Ahh… – usłyszałem znikąd. Potem nic.
– Ała! – męski głos na chwilę przerwał błogą ciszę.
Ocknąłem się wśród regałów z książkami. Był tam ,,Pan Tadeusz” , ,,Śmierć Pułkownika” – oh, klasyki! Poszedłem dalej. Zaraz, zaraz… Polskie książki stoją na widoku w szkolnej bibliotece?! Nieukryte?!
KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Dominiki Pilarczyk (plik w formacie pdf)
Pewnego razu, słonecznego, choć wcale nieciepłego dnia, ok. godziny 16:46 przy ulicy Malinowej z nieba spadł grom. Był dość nietypowy, a mianowicie biało – czerwony Alek zauważywszy to jak najszybciej udał się na miejsce zdarzenia. Po chwili ujrzał drobnej postury chłopca. Okazało się, że był to Marcin Borowicz, bohater książki „Syzyfowe prace”. Dawidowski podał mu dłoń, a następnie pomógł wstać. Chłopcy wesoło się przywitali. Po chwili Aleksy rzekł:
– Co tu robisz Marcinku?
KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Hanny Krawczyk-Migulskiej (plik w formacie pdf)
Uważam, że bycie patriotą to bardzo trudne zadanie i wcale nie zależy od czasów w jakich żyjemy.
W czasie II wojny światowej bycie patriotą nie należało do najłatwiejszych, ponieważ ludzie umierali walcząc za swój kraj, za jego wolność. Jan Bytnar, znany także jako „Rudy” z lektury „Kamienie na szaniec” swój patriotyzm przypłacił życiem. Był lojalny wobec przyjaciół oraz kraju i właśnie za to zginął. Wielu jego przyjaciół również oddało swoje bardzo młode życie za to, aby być Polakiem i mieszkać w niepodległej Polsce.
KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Zofii Konstańciuk (plik w formacie pdf)
Patriotyzm – ale co to, tak naprawdę, znaczy? Zdania są podzielone – niektórzy uważają, że jest to walka za swój kraj, jego wolność, jego symbole i kulturę. Nie jest to trudne, wystarczy po prostu…. walczyć. Choć sama ta walka w gruncie rzeczy jest tak naprawdę… bardzo trudna szczególnie w czasie codziennych czynności, bo patriotą nie jest się tyko podczas wojny, lecz także każdego dnia. Tak właśnie powinniśmy według mnie definiować patriotę – jako osobę, która codziennie kocha ojczyznę, ale przede wszystkim ludzi, którzy ją tworzą, która stara się zawsze pielęgnować tradycje, utrwalane przez wieki w historii swojego narodu. Tak powinniśmy postępować.
KLIK – przeczytaj pełny tekst autorstwa Jakuba Wruszczaka (plik w formacie pdf)
Ostatnio na lekcjach języka polskiego i lekcji wychowawczej uczniowie klasy 5b rozmawiali na temat Konwencji o prawach dziecka, a przy okazji Dnia Życzliwości kontynuowano to zagadnienie. Poruszono kwestie związane z sytuacją dzieci kiedyś i teraz, omówiono problemy dzieci i młodzieży w szkole, w rodzinie oraz w grupie rówieśniczej. Dyskutowano o tym, jak zmieniła się sytuacja dzieci na świecie oraz o tym, co trzeba jeszcze zrobić, aby poprawić los polskiego dziecka, ucznia.
Uczniowie podawali przykłady złych zachowań w szkole, w domu, na boisku i podwórku, a także zaproponowali sposoby rozwiązań konfliktów klasowych i rodzinnych.
Wszyscy jednogłośnie doszli do wniosku, że ludziom zdarzają się w życiu złe momenty, ale trzeba je umieć naprawić i podać rękę na zgodę.
Nakręcono filmiki, które pokazują takie złe i dobre sytuacje oraz wykonano prezentację. Autorami prac są: Martyna Mączka z bratem, Oliwia Janas z siostrą Dagmarą. Kuba Lisiak z siostrą Mają, Adam Ptaszek i Bartosz Ciesielski, Wojtek Paleń z siostrami, Michał Wereszczyński i Miłosz Sokołowski.
Urszula Baron-Gocha
Szkolny Rzecznik Praw Ucznia
Informuję, że ogólnopolska infolinia dla dzieci i młodzieży oraz ich opiekunów POMAGAMY (800 800 605) od 1 listopada br. jest zastąpiona telefonem zaufania Rzecznika Praw Dziecka.
Nowy bezpłatny numer, pod którym dzieci i młodzież mogą otrzymać wsparcie psychologiczne, to 800 12 12 12. Telefon i czat internetowy są czynne przez całą dobę, siedem dni w tygodniu. Czat nie wymaga logowania oraz instalowania żadnej aplikacji. Połączenia telefonicznie nadal pozostają bezpłatne, a rozmówcy mają zapewnioną dyskrecję i anonimowość.
Szanujmy prawa człowieka!
Szanujmy i respektujmy prawa dziecka!
„Uczeń przychodzi do szkoły z dwoma plecakami. W jednym ma książki i zeszyty, a w drugim cały swój świat: samotność, rozwód rodziców, marzenie o sukcesie sportowym albo chorobę dziadka. Nauczyciel powinien zawsze o tych dwóch bagażach pamiętać”
Krystyna Baryś
Pozdrawiam,
Szkolny Rzecznik Praw Ucznia
Urszula Baron-Gocha
20 LISTOPADA mija 32 rocznica uchwalenia KONWENCJI O PRAWACH DZIECKA
Każdemu dziecku, niezależnie od koloru skóry, wyznania czy pochodzenia, przysługują takie same prawa – prawa dziecka.
Najważniejszym dokumentem dotyczącym praw dziecka jest Konwencja o prawach dziecka uchwalona w 1989 roku przez Zgromadzenie Ogólne Organizacji Narodów Zjednoczonych i ratyfikowana przez Polskę w 1991 roku.
Polska może poszczycić się bogatą tradycją związaną z promowaniem praw dziecka, począwszy od postaci Janusza Korczaka, cenionego na świecie działacza na rzecz godnego traktowania dzieci, po Ludwika Rajchmana, pomysłodawcę stworzenia międzynarodowej organizacji działającej na rzecz dzieci – UNICEF. Polska była również inicjatorem powstania Konwencji o prawach dziecka, gdyż przedłożyła Komisji Praw Człowieka ONZ jej pierwszy projekt.
O tym, jak ważne są w naszym kraju prawa dziecka świadczy również fakt, iż zostały one uwzględnione w Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej.
Dziecko powinno znać swoje prawa, rozumieć je i świadomie z nich korzystać. Państwo powinno traktować dziecko podmiotowo i bezwzględnie przestrzegać przysługujących mu praw.
Upowszechnianie wiedzy o prawach dziecka nie jest wymierzone przeciwko rodzicom. Zarówno rodzice, opiekunowie jak i nauczyciele powinni mieć świadomość, że prawa dziecka nie kolidują z prawami dorosłych, lecz się uzupełniają.
Zapisy zawarte w Konwencji o prawach dziecka są podstawą działalności UNICEF, który podejmuje starania, aby stanowiły one kanon zasad etycznych i standardów międzynarodowych postępowania wobec dzieci.
brpd.gov.pl – strona Rzecznika Praw Dziecka
